Μπορεί το ΝΑΤΟ να γιορτάζει φέτος τα 75α γενέθλιά του, ωστόσο η γιορτή αυτή στιγματίζεται από την αποτυχία της Συμμαχίας στη μεγαλύτερη μεταψυχροπολεμική δοκιμασία της: να σώσει την Ουκρανία.
Σύμφωνα με ανάλυση τού Simon Tisdall στον Guardian, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Βλαντιμίρ Πούτιν έχει το πάνω χέρι στην περιοχή. Οι προελαύνουσες ρωσικές δυνάμεις στο Χάρκοβο επωφελούνται από την αργή διοχέτευση όπλων από τη Δύση στο Κίεβο και από τον φόβο για κλιμάκωση της έντασης. Η Ουκρανία λαμβάνει αρκετή υποστήριξη για να επιβιώσει και όχι για να επικρατήσει.
Πλέον, ακόμη και η επιβίωσή της θεωρείται αμφίβολη.
Τι λένε οι δυτικοί ηγέτες και τι κάνουν
Η Ουκρανία είναι ο αγώνας της Ευρώπης. Είναι ο παγκόσμιος αγώνας για την ελευθερία και τη δημοκρατία, έχει πει ο Τζο Μπάιντεν. «Η υποστήριξή μας δεν μπορεί και δεν θα εξασθενήσει. Η Βρετανία είναι μαζί σας για όσο χρειαστεί», ορκίζεται από την πλευρά του ο Ρίσι Σουνάκ. Ωστόσο, επί του πεδίου, η Ουκρανία πολεμάει μόνη της…
Όπως αναφέρει ο Guardian, το ΝΑΤΟ θα έπρεπε από την αρχή να είχε παρέμβει δυναμικά για να αποτρέψει την επιθετικότητα της Ρωσίας. Οι ζώνες απαγόρευσης πτήσεων θα μπορούσαν να είχαν αποτρέψει χιλιάδες θύματα μεταξύ των αμάχων και να περιορίσουν τις ζημιές στις πόλεις της Ουκρανίας.
Οι περιορισμοί στη χρήση πυραύλων δυτικής κατασκευής από το Κίεβο για την επίθεση σε στρατιωτικές βάσεις και διυλιστήρια πετρελαίου εντός της Ρωσίας ήταν και είναι αυτοκαταστροφικοί. Οι ναυτικές δυνάμεις του ΝΑΤΟ θα έπρεπε να είχαν δημιουργήσει αμυντικούς κλοιούς γύρω από τα λιμάνια της Μαύρης Θάλασσας, απ’ όπου εξάγονται σιτηρά. Επίσης, ο Πούτιν θα έπρεπε να έχει λάβει μια ισχυρή απάντηση για τις απειλές του περί χρήσης πυρηνικών.
Όλα αυτά μπορούν ακόμα να γίνουν, αρκεί να υπάρχει βούληση. Ο στρατηγός Richard Shirreff, πρώην ανώτατος διοικητής του ΝΑΤΟ, προτρέπει σε μια «θεμελιώδη στροφή» προς μια πιο ακτιβιστική στρατηγική. Έχει δίκιο, σχολιάζει ο Guardian. Ωστόσο, είναι ελάχιστα τα σημάδια ότι οι πολιτικοί – όπως ο Τζο Μπάιντεν και ο Ολαφ Σολτς - ακούνε. Ο Γάλλος πρόεδρος, Εμανουέλ Μακρόν, ισχυρίζεται τώρα ότι μόνο η ήττα της Ρωσίας θα σώσει την Ευρώπη. Λίγο αργά όμως…
Στη Βρετανία, ο Σουνάκ φλυαρεί περί κινδύνων ασφαλείας. Μπορεί να φοβίζει τους Βρετανούς ψηφοφόρους αλλά δεν τρομάζει τον Πούτιν ή τον Σι Τζινπίνγκ της Κίνας.
Παρά τα όσα λένε οι δυτικοί ηγέτες - όπως και το ΝΑΤΟ στο σύνολό του - ούτε ο Σούνακ ούτε ο Βρετανός υπουργός Εξωτερικών Ντέιβιντ Κάμερον είναι διατεθειμένοι να παρέμβουν άμεσα για να βοηθήσουν την Ουκρανία να νικήσει. Έτσι, καθιστούν την ήττα πιο πιθανή.
Γιατί ο Μπάιντεν «παγώνει» την ένταξη της Ουκρανίας
Το ΝΑΤΟ θα πρέπει να επισπεύσει την πλήρη ένταξη της Ουκρανίας τον Ιούλιο. Αλλά δεν θα το κάνει. Οι ΗΠΑ έχουν ήδη αποφασίσει κατά της πλήρης ένταξης - και οι υπόλοιποι απλά ακολουθούν. Το Κίεβο γίνεται δέκτης αερολογιών, ότι πρέπει να περιμένει μέχρι «να είναι κατάλληλες οι συνθήκες». Ο πραγματικός λόγος ωστόσο είναι ο ξεπερασμένος, ψυχροπολεμικός φόβος του Μπάιντεν για τα ρωσικά αντίποινα. Πιστεύει πραγματικά ότι ο Πούτιν θα επιτεθεί στη Συμμαχία των 32 χωρών του ΝΑΤΟ, μια εξαιρετικά ανώτερη δύναμη; Το πιθανότερο είναι ότι ο δειλός Πούτιν θα υποχωρούσε, σχολιάζει ο Guardian.
Ο Anders Fogh Rasmussen, πρώην γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ, έχει τη σωστή ιδέα. Θέλει να αρχίσουν αμέσως οι ενταξιακές συνομιλίες της Ουκρανίας και ο Σολτς να σταματήσει να εμποδίζει τις προμήθειες πυραύλων Taurus μεγάλου βεληνεκούς.
«Όταν ισχυρίζεσαι δεν μπορείς να απευθύνεις πρόσκληση στην Ουκρανία όσο διεξάγεται πόλεμος, τότε δίνεις κίνητρο στον Πούτιν να συνεχίσει τον πόλεμο, για να εμποδίσει την ένταξη της Ουκρανίαςστο ΝΑΤΟ», είπε.
Η στάση της ΕΕ
Η ΕΕ θα πρέπει επίσης να σταματήσει να αμφιταλαντεύεται και να ταχθεί υπέρ της αίτησης ένταξης του Κιέβου στη σύνοδο κορυφής του επόμενου μήνα. Η κατάσταση στο μέτωπο γίνεται όλο και πιο κρίσιμη, εν μέρει επειδή η Ρωσία εκμεταλλεύεται την καθυστέρηση που προκάλεσαν οι σύμμαχοι του Τραμπ στην παράδοση ενός πακέτου όπλων των ΗΠΑ ύψους 60 δισ. δολαρίων.
Ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών, Άντονι Μπλίνκεν, το παραδέχθηκε στο Κίεβο την περασμένη εβδομάδα. Η Ουκρανία έχει επίσης έλλειψη στρατιωτών. Οι πρόσφατες σκέψεις του Μακρόν για την αποστολή χερσαίων στρατευμάτων απορρίφθηκαν οργισμένα από Ουάσινγκτον και Βερολίνο. Ωστόσο, αυτή η επιλογή απαιτεί να εξεταστεί σοβαρά. Οι ΗΠΑ φέρονται τώρα να εξετάζουν το ενδεχόμενο να αναπτύξουν στρατεύματα ως εκπαιδευτές.
«Οι Ευρωπαίοι ηγέτες δεν έχουν την πολυτέλεια να αφήνουν την αμερικανική πολιτική δυσλειτουργία να υπαγορεύει την ευρωπαϊκή ασφάλεια», υποστηρίζουν οι αναλυτές Alex Crowther, Jahara Matisek και Phillips O'Brien. «Πρέπει να εξετάσουν σοβαρά το ενδεχόμενο να αναπτύξουν στρατεύματα στην Ουκρανία για την παροχή υλικοτεχνικής υποστήριξης και εκπαίδευσης, για την προστασία των συνόρων και των κρίσιμων υποδομών της Ουκρανίας ή ακόμη και για την υπεράσπιση των ουκρανικών πόλεων. Πρέπει να καταστήσουν σαφές ότι η Ευρώπη είναι πρόθυμη να προστατεύσει την εδαφική κυριαρχία της Ουκρανίας».
Η Ευρώπη θα χάσει τα περισσότερα αν δεν αντιδράσει
Είναι όλο και πιο πολύ στο χέρι της Ευρώπης, η οποία έχει να χάσει τα περισσότερα. Εκτός από τις ολέθριες συνέπειες της μόνιμης διχοτόμησης ή της πλήρους υποταγής της Ουκρανίας, η επιτυχία του νεοϊμπεριαλιστικού σχεδίου του Πούτιν θέτει σε κίνδυνο μια σειρά από πρώην σοβιετικές δημοκρατίες - η Γεωργία είναι ένα «ευάλωτο» παράδειγμα - την ΕΕ και την ευρωπαϊκή ασφάλεια.
Σε αυτό το πλαίσιο, υπάρχει και ο παράγοντας Τραμπ. Αν νικήσει τον Μπάιντεν τον Νοέμβριο, πρώην σύμβουλοι είναι πεπεισμένοι ότι θα τραβήξει το χαλί κάτω από την Ουκρανία και θα συμφιλιωθεί με τον Πούτιν. Πιστεύουν επίσης ότι θα προχωρήσει σε έξοδο από το ΝΑΤΟ, αρχικά σαμποτάροντας ή εμποδίζοντας τις επιχειρήσεις.
Το πάρτι γενεθλίων που έχει προγραμματιστεί για τον Ιούλιο, μπορεί να είναι το τελευταίο του ΝΑΤΟ. Και τότε η Ευρώπη θα είναι πραγματικά μόνη της.
«Αν ο Τραμπ επανεκλεγεί και ακολουθήσει τα αντινατοϊκά του ένστικτα, το πρώτο θύμα θα είναι η Ουκρανία», έγραψε ο Alexander Vershbow, πρώην πρέσβης των ΗΠΑ στη Ρωσία και το ΝΑΤΟ. «Οι καταστροφικές συνέπειες θα ξεκινούσαν από εκεί».
Γιατί είναι τόσο δύσκολο για τους δυτικούς πολιτικούς να αντιληφθούν την ευρύτερη ρωσική απειλή; Περιστατικά κατασκοπείας, σαμποτάζ, δολοφονίες, εμπρησμοί και κυβερνοεπιθέσεις δείχνουν ότι η Μόσχα «διεξάγει πόλεμο στις ευρωπαϊκές χώρες», προειδοποίησε ο ειδικός σε θέματα Ρωσίας Έντουαρντ Λούκας. «Πώς γίνεται η Ρωσία, μια χώρα με οικονομία μεγέθους Ιταλίας, να μπορεί να επιτίθεται ατιμώρητα σε ολόκληρη τη Δύση; Η απάντηση είναι ότι η Ρωσία δεν μας παίρνει στα σοβαρά».
Φανταστείτε πώς θα τα καταγράψουν όλα αυτά που συμβαίνουν σήμερα οι ιστορικοί του μέλλοντος. Η ισχυρότερη στρατιωτική συμμαχία του κόσμου απέτυχε να υπερασπιστεί μια γειτονική ευρωπαϊκή δημοκρατία και ένα ανεξάρτητο κυρίαρχο κράτος από μια παράνομη, καταστροφική, απρόκλητη, πρωτοφανή εισβολή, από έναν λιγότερο ισχυρό που διαπράττει εγκλήματα πολέμου…
Το «άρρωστο» ΝΑΤΟ δεν μπορεί να αποτρέψει την εκτεταμένη καταστροφή στην Ουκρανία. Τίθεται λοιπόν το ερώτημα: για ποιο λόγο υπάρχει το ΝΑΤΟ;
Δεν είναι μόνο ο Τραμπ που αναρωτιέται...