Η ενεργοποιήση της κοινής γνώμης, ειδικότερα στις μέρες μας, δεν πευχαίνται με αποσπασματικές κινήσεις, αλλά με ένα συγκροτημένο σχέδιο που, ανάμεσα σε άλλα, ενισχύει τις σχέσεις εμπιστοσύνης με τους πολίτες.
Παραδείγματος χάριν, οι ανοιχτές διαδικασίες για την ανάδειξη των ηγεσιών των κομμάτων αποτέλεσαν ένα σημαντικό βήμα προς αυτή την κατεύθυνση. Το ΠΑΣΟΚ το έπραξε μάλλον πρώτο την περίοδο του Γιώργου Παπανδρέου, ενώ η κεντροδεξιά έκανε το μεγάλο βήμα το 2009, οπότε και εκλέχθηκε στην Προεδρία του κόμματος από τη βάση της Νέας Δημοκρατίας, ο Αντώνης Σαμαράς. Όσον αφορά στο Σύριζα, αν και άργησε χρονικά, εντούτοις άφησε πίσω του ιδεοληψίες και αγκυλώσεις του χθες και προχώρησε αποφασιστικά, ανοίγοντας στους πολίτες τη διαδικασία ανάδειξης νέου Προέδρου.
Τα περασμένα εικοσιτετράωρα η Κυβέρνηση με τη σφραγίδα του κ. Μητσοτάκη πήρε μια πολύ σημαντική απόφαση, να εισάγει δηλαδή στην ελληνική πολιτική σκηνή την επιστολική ψήφο, αρχής γενομένης από τις ευρωεκλογές του Ιουνίου του 2024. Το δικαίωμα αυτό το έχουν ήδη πολίτες σε πολλές ευρωπαϊκές και όχι μόνο χώρες, ήταν καιρός να το αποκτήσουν και οι Έλληνες.
Πρόκειται, πέρα από κάθε αμφισβήτηση, μια θετική και στοχευμένη κίνηση, η οποία αφήνει περιθώρια στους ψηφοφόρους είτε βρίσκονται εντός της ελληνικής Επικράτειας, είτε στο εξωτερικό να συμμετάσχουν χωρίς εμπόδια στις εκλογές. Ειδικά σε μία χώρα που η εποχική εργασία, αλλά και ο μεγάλος αριθμός των κατοίκων του εξωτερικού αυξάνει το βαθμό πολυπλοκότητας, η απόφαση αυτή έρχεται να δημιουργήσει ασφαλιστικές δικλείδες για τη μείωση της αποχής, δηλαδή λειτουργεί υπέρ της ποιότητας της ίδιας της Δημοκρατίας. Μία ακόμη παράμετρος αξίζει να επισημανθεί.
Η εναλλακτική της επιστολικής ψήφου δείχνει εκ μέρους της Πολιτείας και ένα μεγαλύτερο σεβασμό απέναντι στους ενεργούς πολίτες. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι δημιουργείται ταυτόχρονα ένα νέο ανθεκτικό πλαίσιο στις σχέσεις μεταξύ των πολιτικών κομμάτων και της κοινής γνώμης, εξέλιξη που μπορεί να περιορίσει τη δράση και να αποδυναμώσει το αφήγημα εκείνων των κομμάτων που δρουν στα άκρα και επενδύουν στην πόλωση, στην αναξιοπιστία, στην έλλειψη καθαρών κανόνων, στο διχασμό για να αυξήσουν την επιρροή τους στο κοινό. Η επιστολική ψήφος σε συνδυασμό με την απόφαση που πάρθηκε το 2014 για κατάργηση της πίστας και εκλογή των ευρωβουλευτών από τους πολίτες, αποτελούν τα εχέγγυα για την αναβάθμιση μιας εκλογικής διαδικασίας, που για πολλά χρόνια αντιμετωπιζόταν με περιφρόνηση και αδιαφορία ακόμα και από το ίδιο το πολιτικό σύστημα.
Στην αντίπερα όχθη, εκείνοι που ανήκουν στη δεξαμενή της αποχής ή αντιμετώπιζαν χαλαρά το ενδεχόμενο συμμετοχής τους στις εκλογές, έχουν πλέον την ευκαιρία να σκεφτούν διπλά, να αναθεωρήσουν και να κάνουν το μεγάλο βήμα, ασκώντας το δημοκρατικό τους δικαίωμα, όπου και αν βρίσκονται την ημέρα της κάλπης. Οι ανθεκτικές κοινωνίες και οι ισχυρές ευρωπαϊκές δημοκρατίες προϋποθέτουν ανάμεσα σε άλλα, ενεργό και αφυπνισμένο το σύνολο της κοινής γνώμης. Η Πολιτεία έκανε το χρέος της, μένει πλέον οι ψηφοφόροι σκεφτούν ακόμα πιο ώριμα και να αφήσουν με την ψήφο τους μαζικά το δικό τους αποτύπωμα σε αυτά που ούτως η άλλως τους αφορούν άμεσα.