Υποψήφιοι ευρωβουλευτές-τριες της Νέας Αριστεράς (Γαβριήλ Σακελλαρίδης, Νικήτας Μυλόπουλος, Ζωή Ακριβούλη και η υπογράφουσα) βρεθήκαμε στις περιοχές που καταστράφηκαν από τις πλημμύρες του Σεπτέμβρη. Εκπρόσωποι του κόμματος, όπως και ο πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας Αλέξης Χαρίτσης, έχουν ξαναβρεθεί εκεί από την πρώτη στιγμή, ενώ έχουμε καταθέσει επαναλαμβανόμενα ερωτήσεις στη Βουλή αναγκάζοντας τον Πρωθυπουργό να απαντήσει. Μέχρι σήμερα, οι κάτοικοι εξακολουθούν να ζουν με τον τρόμο κάθε επόμενης νεροποντής, δεν έχουν λάβει αποζημιώσεις παρά πολύ μικρά και αποσπασματικά πόσα, δε λαμβάνουν κανονικά επίδομα ενοικίου, δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη για τα χωράφια και τις καλλιέργειες, δεν έχουν ψυχοκοινωνική στήριξη, δεν ξέρουν αν θα λειτουργούν τα σχολεία των παιδιών τους τη νέα χρονιά.
Παλαμάς-Βλοχός-Μεταμόρφωση-Καρδίτσα-Φαρκαδόνα-Μεγάλα Καλύβια-Τρίκαλα, σε 36 ώρες. Συναντήσεις με κατοίκους, τοπική αυτοδιοίκηση, αγρότες, εκπαιδευτικούς, επιζώντες και επιζήσασες. Από όλη τη συμπυκνωμένη πληροφορία που διασταυρωνόταν ξανά και ξανά, είναι φανερό ότι η κυβέρνηση δεν ενδιαφέρεται για τους/τις κατοίκους, δεν ενδιαφέρεται για τη διάσωση της Θεσσαλίας, ενώ το σχέδιο ξένης εταιρείας για την αντιπλημμυρική θωράκιση είναι προβληματικό σε πολλαπλά επίπεδα και πλάνο για τη διαχείριση της κλιματικής κρίσης στην περιοχή δεν υπάρχει.
Είναι σαφές ότι όλα τα παραπάνω δεν οφείλονται σε κυβερνητική καθυστέρηση ή αστοχίες.
Η περιοχή που παράγει σχεδόν το 25% των αγροτικών προϊόντων της χώρας αφήνεται στην τύχη της, πολλοί κάτοικοι επιλέγουν τη μετεγκατάσταση για να νιώσουν ασφάλεια κι όσοι θέλουν να μείνουν δε βλέπουν κανένα σοβαρό πλάνο για την επιβίωσή τους, οι κάτοικοι ζουν σταθερά σε συνθήκες στεγαστικής επισφάλειας, δε λαμβάνεται κανένα μέτρο οικονομικής ανακούφισής τους και εξακολουθούν να πληρώνουν ΕΝΦΙΑ, ακόμα προτείνονται φαραωνικά έργα συμπίεσης των νερών και όχι σύγχρονα μικρότερα, περισσότερα και ολιστικά έργα διαχείρισής τους, ενώ βασικός κυβερνητικός στόχος είναι η ιδιωτικοποίηση (άρα και τρομερή αύξηση της τιμής) του νερού άρδευσης.
Η Θεσσαλία σήμερα συμπυκνώνει πολλά περισσότερα από τον κάμπο που μας τρέφει ή τη βίαιη συνειδητοποίηση της κλιματικής κρίσης: συμβολίζει την κυριαρχία της νεοφιλελεύθερης ιδεολογίας απέναντι στη διασφάλιση της αξιοπρέπειας και των δικαιωμάτων που απορρέουν από την ιδιότητα του πολίτη. Και λέω την τελευταία φράση, γιατί ξέρουμε ότι όσοι/ες δεν έχουν την ιδιότητα του πολίτη, μετανάστες/τριες και πρόσφυγες, συχνά αορατοποιούνται. Κι είναι αυτή η τραγική ειρωνεία της εσωτερικής προσφυγιάς που γεννά η κλιματική κρίση, που έχει φέρει 100 Έλληνες και Ελληνίδες να ζουν μαζί με πρόσφυγες στο καμπ του Κουτσόχερου γιατί δεν είχαν κανένα άλλο καταφύγιο.
Όταν μιλάμε για αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης και δίκαιη κλιματική μετάβαση εννοούμε ακριβώς αυτό: πώς θα αντιμετωπίσουμε την καταστροφή του περιβάλλοντος με τρόπο που τα πιο αδύναμα ή ευάλωτα μέρη της κοινωνίας που πλήττονται περισσότερο σήμερα, να έχουν τη δυνατότητα να φανταστούν ότι θα μπορούν να ζήσουν με αξιοπρέπεια αύριο. Αυτή είναι η έννοια της ασφάλειας που πρέπει να μας απασχολεί.
Από τη στεγαστική κρίση στη Θεσσαλία μέχρι τη στεγαστική κρίση στο κέντρο της Αθήνας και τα νησιά, από την ακρίβεια στο σούπερ-μάρκετ μέχρι το να πρέπει να πληρώνουν σταθερά για ακριβό εμφιαλωμένο νερό οι πλημμυροπαθείς γιατί δεν έχουν πρόσβαση σε πόσιμο, κι από την ατομική ευθύνη στην πανδημία μέχρι την ατομική ευθύνη που ορίζει ότι στις πιο επικίνδυνες περιοχές για φυσικές καταστροφές πρέπει να πληρώνεις ιδιωτική ασφάλιση για την περιουσία σου (όπως είπε αμέσως μετά την πλημμύρα του Ντάνιελ ο πρωθυπουργός), ο άξονας παραμένει ο ίδιος.
Ή με τον νεοφιλελευθερισμό ή με τις αριστερές ριζοσπαστικές προσεγγίσεις για το κλίμα, την οικονομία, την πρόσβαση σε βασικά αγαθά.
Ως Νέα Αριστερά, μέσω και της ειδικής επιστημονικής ομάδας για τη Θεσσαλία που έχουμε συγκροτήσει στην οποία συμμετέχει ο Νικήτας Μυλόπουλος, καθηγητής με εξειδίκευση στην διαχείριση των υδάτων, προτείνουμε συγκεκριμένα έργα αντιπλημμυρικής θωράκισης. Όχι φαραωνικού τύπου, αλλά στοχευμένων και μικρότερων παρεμβάσεων που θα συνεργάζονται μεταξύ τους και θα αντιμετωπίζουν το διπλό παράδοξο: να μην πνίγεται η Θεσσαλία στις έντονες νεροποντές από τη μία, αλλά και να μην ξεμένει από νερό άρδευσης και πόσης όλο το υπόλοιπο διάστημα. Προτείνουμε δημόσιο φορέα διαχείρισης των υδάτων και στεκόμαστε απέναντι στην ιδιωτικοποίηση του νερού άρδευσης που προωθεί η κυβέρνηση βασισμένη στο σχέδιο της Ολλανδικής εταιρείας στην οποία ανέθεσε τη σχετική μελέτη. Και βέβαια, υλική ανακούφιση των πλημμυροπαθών μέσα από την άμεση και συγκεντρωτική καταβολή των αποζημιώσεων και των επιδομάτων, κατάργηση της καταβολής ειδικών φόρων όπως ο ΕΝΦΙΑ για όλους/ες τους, μέριμνα για τους κατοίκους που θέλουν να μετεγκατασταθούν αλλά και ουσιαστική ενίσχυση για εκείνους που θέλουν να μείνουν και να συνεχίσουν να παράγουν στον τόπο τους.
Η Θεσσαλία μπορεί να αποτελέσει παράδειγμα οριστικής καταστροφής ή εργαστήριο αλλαγής πολιτικής κατεύθυνσης και υπόδειγμα των αρχών της κοινωνικά δίκαιης αντιμετώπισης των κλιματικών καταστροφών. Η Νέα Αριστερά επιλέγει, και αναλαμβάνει την ευθύνη για το δεύτερο.
(Η Έλενα-Όλγα Χρηστίδη είναι Ψυχολόγος, Υπ. Ευρωβουλεύτρια-Νέα Αριστερά)