Η 5χρονη Σέλμα ζει με την οικογένειά της στην περιοχή Λάτσι στο Πακιστάν που έχει πληθυσμό περίπου 19.000 κατοίκους, σε μια περιοχή επικίνδυνη και «ζεστή» πολιτικά που απέχει περίπου 50 χλμ από το Αφγανιστάν και 150 χλμ από το Ισλαμαμπάντ, την πρωτεύουσα της χώρας.
Η μικρούλα έχει έναν αδερφό τυφλό και υπέφερε και αυτή από μερική τύφλωση, εξαιτίας του γεγονότος ότι τα δυο παιδιά προέρχονται από συγγενομιξία και συγκεκριμένα από γάμο μεταξύ πρώτων εξαδέλφων. Τα δυο παιδιά υπέφεραν επίσης και από μυοκαρδιοπάθεια. Επιτρέπεται στο Πακιστάν αλλά και σε άλλες χώρες της ΝΑ Ασίας η συγγενομιξία. Σε μια χώρα με 220 εκατομμύρια κατοίκους, περίπου 6 στις 10 οικογένειες προκύπτουν από γάμους μεταξύ πρώτων εξαδέλφων.
Η Σέλμα όμως δεν ήταν εκ γενετής τυφλή. Η ίδια, όπως και ο τυφλός αδερφός της υπέφεραν από μια μορφή εκφυλιστικής αμφιβληστροειδοπάθειας γενετικής αιτιολογίας που ξεκινά από τα 2 έτη και μέχρι τα 7-8 έτη προχωρά σταδιακά καταστρέφοντας το όργανο, εκτός εάν γίνει η κατάλληλη παρέμβαση, όπως έγινε εν προκειμένω:
«Όταν συναντήσαμε τη Σέλμα δεν είχε χάσει εντελώς την όρασή της. Μπορούσε να διακρίνει το φως και τις σκιές. Η μελέτη του γονιδιώματος της μικρής, αλλά και ολόκληρης της οικογένειας μάς έδειξε υπολειτουργία σε ένα γονίδιο που κωδικοποιεί μια πρωτεΐνη μεταφορέα μιας ουσίας, της ταυρίνης, από το εξωκυτταρικό προς στο ενδοκυτταρικό περιβάλλον.
Ευτυχώς σε αυτή την οικογένεια η γονιδιακή βλάβη δεν είναι 100%, υπάρχει ένα μικρό ποσοστό (περίπου 10%) που η πρωτεΐνη δουλεύει σωστά και επιτρέπει την εισαγωγή της ταυρίνης στα κύτταρα. Σκεφτήκαμε λοιπόν πως αν χορηγούσαμε εξωγενώς ταυρίνη σε μεγάλη ποσότητα ίσως και να αναστρέφαμε ή να σταματούσαμε την εξέλιξη της νόσου. Και το καταφέραμε! Σήμερα η μυοκαρδιοπάθεια αναστράφηκε τελείως, ενώ η τύφλωση όχι μόνο δεν εξελίχθηκε αλλά η μικρή Σέλμα βλέπει καλύτερα (6 στα 20).
Ο κορυφαίος γενετιστής και ο μοναδικός μέχρι στιγμής Έλληνας επιστήμονας βραβευμένος με το μεγαλύτερο βραβείο γενετικής Allan Αward, Στυλιανός Αντωναράκης δεν χάνει αφορμή να διηγείται την ιστορία της Σέλμα. Η τελευταία φορά που τον ακούσαμε ήταν κατά τη διάρκεια του Athens science festival 2024 την περασμένη βδομάδα.
Ο διεθνώς καταξιωμένος καθηγητής Γενετικής Ιατρικής στο Πανεπιστήμιο της Γενεύης, μέλος της Ελβετικής Ακαδημίας Επιστημών και πρώην πρόεδρος του διεθνούς οργανισμού Ανθρωπίνου Γονιδιώματος (HUGO) έχει συμβάλει τα μέγιστα στη χαρτογράφηση του ανθρώπινου DNA και στην αλματώδη εξέλιξη της διαγνωστικής, η οποία δυστυχώς «τρέχει» πιο γρήγορα από τη θεραπεία, με κορυφαία στιγμή της καριέρας του την ανακάλυψη του υπεύθυνου για το σύνδρομο Down χρωμοσώματος 21.
Η γνώση του DNA άλλαξε και συνεχίζει να αλλάζει τον κόσμο
Παγκόσμια Ημέρα DNA σήμερα και πως θα μπορούσαμε άλλωστε να μην αναφερθούμε σε μια τρανταχτή περίπτωση, όπως της Σέλμα όπου η γνώση του γενετικού υλικού κυριολεκτικά άλλαξε τη ζωή ενός ανθρώπου.
«Όταν καταλάβουμε τη γονιδιακή προέλευση μιας ασθένειας μπορούμε να κατανοήσουμε τον μηχανισμό και ίσως, αμέσως ή μετά από λίγο χρόνο, να εισαγάγουμε μια θεραπεία, η οποία μπορεί να είναι πολύ απλή, όπως ένα απλό συμπλήρωμα διατροφής στην περίπτωση της Σέλμα. Η Ιατρική με τη γνώση του γονιδιώματος μπορεί από παθητική, δηλ. να καταλαβαίνουμε τους ασθενείς από τα συμπτώματα, να γίνει ενεργητική δηλ. να τους αναγνωρίζουμε πριν αρρωστήσουν, γιατί όλοι μας, αν το σκεφτείτε, είμαστε “προ-άρρωστοι”.
Αν οι περισσότεροι “υγιείς” μπορεί να θεωρηθούν ότι βρίσκονται σε μια κατάσταση “προ-ασθένειας” τότε η αλληλούχηση του γονιδιώματός τους κατά τη διάρκεια μιας υγιούς περιόδου της ζωής τους θα μπορούσε να θεωρηθεί ως ένα προ-συμπτωματικό τεστ», επισημαίνει ο καταξιωμένος επιστήμονας.
Ένα τέτοιο κλασικό παράδειγμα είναι ο καρκίνος που μερικές φορές μπορεί να προκύψει από ένα ελάττωμα σε ένα μόνο γονίδιο που υπάρχει σε μια οικογένεια, όπως τα γονίδια καρκίνου του μαστού BRAC1 και BRAC2. Η κατανόηση αυτών για παράδειγμα, οδήγησε στην ανάπτυξη ενός τεστ καρκίνου του μαστού για γυναίκες των οποίων οι οικογένειες φέρουν το γονίδιο.
Οι δύο κλώνοι DNA τυλιγμένοι γύρω από έναν κεντρικό άξονα για να σχηματίσουν μια καμπυλωτή διπλή έλικα, είναι μια από τις πιο ισχυρές εικόνες του 20ου αιώνα στην έρευνα. Οι ίδιοι οι Watson και Crick θαύμασαν τη διπλή έλικα που ήταν τόσο απλή και τόσο όμορφη (έχει περιγραφεί και ως η «Μόνα Λίζα» της επιστήμης), αλλά με μια αινιγματική συμμετρία που έκανε μια ισχυρή πρόβλεψη για το πώς αποθηκεύονται οι γενετικές πληροφορίες και μεταδίδονται από τη μια γενιά στην άλλη.
Η γνώση της δομής του DNA άνοιξε τον δρόμο για την κατανόηση και τη θεραπεία πολλών ασθενειών. Μία από τις πρώτες κληρονομικές ασθένειες που ανακαλύφθηκαν ήταν η δρεπανοκυτταρική αναιμία, μια διαταραχή του αίματος που επηρεάζει κυρίως Αφρικανούς και πληθυσμούς της Μεσογείου, σε περιοχές που πλήττονται σοβαρά από την ελονοσία. Μία μόνο μετάλλαξη στο γονίδιο της πρωτεΐνης αιμοσφαιρίνης μπορεί να επηρεάσει την ικανότητά της να μεταφέρει οξυγόνο σε όλο το σώμα. Το DNA «είπε» πολλά στους γενετιστές για αυτή τη νόσο.
Κατανοώντας τι πάει στραβά σε ένα γονίδιο, οι επιστήμονες σε μερικές περιπτώσεις μπορούν να βρουν τρόπους να το διορθώσουν. Τον Απρίλιο του 2002, ο 2χρονος Rhys Evans έγινε το πρώτο παιδί στη Βρετανία που θεραπεύτηκε από μια κληρονομική διαταραχή με γονιδιακή θεραπεία. Ο Rhys είχε κληρονομήσει ένα ελαττωματικό γονίδιο gamma C από τη μητέρα του, εξαιτίας του οποίου το ανοσοποιητικό του σύστημα δεν λειτουργούσε, καθιστώντας ακόμη και την πιο αβλαβή λοίμωξη απειλητική για τη ζωή του. Μια μετάγγιση αίματος με τα δικά του, γενετικά τροποποιημένα κύτταρα διόρθωσε το ελάττωμα και του έδωσε τη δυνατότητα να παίξει έξω με τους φίλους του για πρώτη φορά στη ζωή του.
Το 2023 κυκλοφόρησε και η πρώτη γονιδιακή θεραπεία για τη μεσογειακή και τη δρεπανοκυτταρική αναιμία, η οποία υπόσχεται πλήρη ίαση για ασθενείς 12 ετών και άνω. Η γονιδιακή θεραπεία Casgeny της αμερικανικής Vertex Pharmaceuticals είναι επίσης η πρώτη θεραπεία που βασίζεται στο CRISPR, ένα εργαλείο για επεμβάσεις ακριβείας στο DNA, του οποίου η ανακάλυψη τιμήθηκε με το Νόμπελ Χημείας του 2020.
Από πού καταγόμαστε
Η ανάλυση του DNA έδειξε ότι οι πρώτοι άνθρωποι μετακινήθηκαν από την Αφρική λιγότερο από 100.000 χρόνια πριν για να αποικίσουν τον κόσμο. Οι πρώτοι αγρότες μετανάστευσαν δυτικά από τη Μέση Ανατολή σε όλη την Ευρώπη, ενώ οι πρώτοι άνθρωποι που μετακόμισαν στην Αυστραλία, έφτασαν στα νησιά του Ειρηνικού με βάρκες διασχίζοντας τον παγωμένο Βερίγγειο πορθμό.
Οι εξετάσεις αρχαίου DNA σε οστά έδειξαν ότι ο Νεάντερταλ και οι σύγχρονοι άνθρωποι δεν συνδέονται στενά. Οι επιστήμονες πιστεύουν τώρα ότι οι Νεάντερταλ, που έζησαν δίπλα στους σύγχρονους ανθρώπους για χιλιάδες χρόνια, δεν διασταυρώθηκαν ποτέ με τα κοντινά τους ξαδέλφια. Οι εξετάσεις DNA σε ανθρώπους έχουν αποκαλύψει εθνοτικές και προγονικές προελεύσεις που έχουν χαθεί με την πάροδο του χρόνου. Για παράδειγμα, οι πρόγονοι πολλών Ισλανδών γυναικών προέρχονταν από την Ιρλανδία και όχι από τη Νορβηγία. Πολλοί Βρετανοί άντρες της Αφρο-Καραϊβικής κληρονόμησαν τα αρσενικά χρωμοσώματα Υ από λευκούς προγόνους που ζούσαν την εποχή του δουλεμπορίου.
Εξετάσεις DNA βοήθησαν επίσης, να επιβεβαιωθεί ότι τα ανθρώπινα λείψανα θαμμένα σε λάκκο στη Ρωσία ήταν αυτά του Τσάρου Νικολάου Β' και της οικογένειάς του, που εκτελέστηκαν το 1918 από Σοβιετικούς αξιωματούχους στο υπόγειο ενός σπιτιού στην Αικατερινούπολη. Οι αρχαιολόγοι χρησιμοποιούν τεστ DNA για να καθορίσουν τις οικογενειακές σχέσεις ανθρώπων που έχουν πεθάνει εδώ και καιρό, από τους Αιγύπτιους Φαραώ μέχρι τα μουμιοποιημένα λείψανα των Μάγια και των Ίνκας.
Αλλά και σήμερα, οι εξετάσεις DNA ρουτίνας σε ένα παιδί μπορούν να αποδείξουν την πατρότητα ή όχι διαλύοντας κάθε αμφιβολία και βοηθώντας ίσως τη δικαιοσύνη.
Κατάργηση της έννοιας της φυλής
Η ανάλυση του DNA έχει ‘χτυπήσει’ τα φυλετικά στερεότυπα, κάνοντας την έννοια της φυλής να μην έχει πλέον νόημα. Όταν οι επιστήμονες μελέτησαν το DNA των Ισραηλινών και των Αράβων -δύο ομάδες που χωρίζονται πολιτισμικά από τη θρησκεία και την εθνικότητα- ανακάλυψαν μια γενετική συγγένεια που θα μπορούσε να εξηγηθεί μόνο από μια στενή σχέση στο σχετικά πρόσφατο παρελθόν.
Πέρσι, μια επιτροπή Αμερικανών εμπειρογνωμόνων που συγκλήθηκε από τις National Academies of Sciences, Engineering, and Medicine (NASEM) πρότεινε σε έκθεσή της να αναθεωρηθεί η χρήση του όρου «φυλή» στην έρευνα. Σύμφωνα με την έκθεση, η «φυλή» ή η αντίληψη ότι οι πληθυσμοί ανήκουν σε διακριτές βιολογικές ομάδες είναι μια κοινωνική παραπλανητική και επιβλαβής κατασκευή και όχι ένας επιστημονικά έγκυρος τρόπος εκτίμησης της γενετικής ποικιλότητας. Η ανθρώπινη γενετική παραλλαγή είναι το αποτέλεσμα πολλών δυνάμεων (ιστορικών, κοινωνικών, βιολογικών) και καμία μεμονωμένη μεταβλητή δεν αντιπροσωπεύει πλήρως αυτή την πολυπλοκότητα. Όλοι οι πληθυσμοί έχουν μετακινηθεί και αναμειχθεί με άλλους με την πάροδο του χρόνου.
Οι Ευρωπαίοι σήμερα έχουν καταγωγή από τη Μέση Ανατολή, για παράδειγμα και οι περισσότεροι έγχρωμοι Αμερικανοί, που συνήθως έχουν αφρικανική καταγωγή, έχουν επίσης ευρωπαϊκή καταγωγή που ποικίλει. Η γεωγραφική θέση μπορεί να παραβλέπει τη γενετική διαφοροποίηση εντός αυτής της περιοχής, ενώ εθνοτικές ετικέτες όπως ο Λατίνος συχνά αντικατοπτρίζουν τον πολιτισμό και όχι τη γενετική καταγωγή, λέει η έκθεση, επισημαίνοντας πως πολλά στοιχεία φυλετικής θεώρησης, συμπεριλαμβανομένων της ουσιοκρατίας και του βιολογικού ντετερμινισμού, έχουν επηρεάσει τη σύγχρονη σκέψη γύρω από την γενετική του ανθρώπου οδηγώντας στην περιθωριοποίηση ορισμένων λαών προς όφελος άλλων.
Ο μόνος ερευνητικός τομέας στον οποίο η αντιληπτή ή αυτοπροσδιοριζόμενη φυλή ενός ατόμου μπορεί να είναι σχετική, λέει η έκθεση, είναι για μελέτες σχετικά με τις ανισότητες στην υγεία, όπου οι φυλετικές κατηγορίες μπορούν συχνά να χρησιμεύσουν ως δείκτης για τον τρόπο με τον οποίο ο δομικός ρατσισμός - οι πολιτικές σε όλη την κοινωνία που οδηγούν σε μειονεκτική θέση ορισμένες ομάδες ανθρώπων, συχνά με βάση τη φυλή—επηρεάζει την υγεία ενός ατόμου ή οδηγεί σε ανισότητες στην πρόσβαση στην ιατρική περίθαλψη.
Θα ταΐσουμε όλο τον κόσμο ή όχι;
Τα πρώτα πειράματα με γενετικά τροποποιημένες καλλιέργειες πραγματοποιήθηκαν τη δεκαετία του 1980. Έκτοτε, ο χειρισμός του DNA επέτρεψε στους επιστήμονες να εισάγουν γονίδια στα φυτά που προσδίδουν αντοχή στα παράσιτα και τα ζιζανιοκτόνα, καθώς και τη βελτίωση του θρεπτικού περιεχομένου των βασικών καλλιεργειών - όπως το ρύζι εμπλουτισμένο με βήτα-καροτίνη. Η Αμερική και η Κίνα φυτεύουν χιλιάδες τετραγωνικά μίλια γης με γενετικά τροποποιημένες καλλιέργειες, αλλά η Ευρώπη εξακολουθεί να αμφισβητεί εάν πρόκειται για μια πραγματικά αγροτική επανάσταση. Ωστόσο, είτε μας αρέσει είτε όχι, τα γενετικά τροποποιημένα τρόφιμα αλλάζουν τον κόσμο.
Όπλο ή εργαλείο;
Το ζήσαμε και με την πανδημία. Ο κορωναιός κατασκευάστηκε στο εργαστήριο είπαν πολλοί και δεν είχαν άδικο ως προς τις δυνατότητες της γενετικής μηχανικής. Είναι ακραίο παράδειγμα η σκόπιμη χειραγώγηση ενός θανατηφόρου μικροβίου για να γίνει ακόμα πιο μολυσματικό ή τοξικό για τον άνθρωπο.
Ωστόσο, πριν μερικά χρόνια οι επιστήμονες ανέπτυξαν έναν πλήρη ιό της πολιομυελίτιδας από την αρχή χρησιμοποιώντας τυπικό εργαστηριακό εξοπλισμό και αντιδραστήρια DNA που παραγγέλθηκαν μέσω Διαδικτύου. Ο ιός προκάλεσε παράλυση και θάνατο όταν χορηγήθηκε με ένεση σε ποντίκια. Και υπάρχουν πραγματικοί φόβοι ότι τρομοκράτες, ή ένα κράτος αδίστακτο, θα μπορούσε να χειραγωγήσει τα γονίδια θανατηφόρων παραγόντων όπως ο άνθρακας ή ακόμα και η ευλογιά, για να ενισχύσουν την απειλή.
Μπορούμε να ζήσουμε για πάντα;
Η κατανόηση της φύσης του DNA έχει ρίξει φως στη διαδικασία γήρανσης. Ορισμένα γονίδια είναι γνωστό ότι παρατείνουν τη μακροζωία της φρουτόμυγας, ενώ από το 1984 οι επιστήμονες έχουν ανακαλύψει ότι το ένζυμο τελομεράση, το οποίο αναδομεί τις άκρες των χρωμοσωμάτων, μπορεί να παρατείνει τη ζωή μεμονωμένων κυττάρων.
Το 2021, ερευνητές του πανεπιστημίου Juntendo στο Τόκιο το 2021 σε δημοσίευσή τους στο επιστημονικό περιοδικό Nature Aging ισχυρίστηκαν ότι έκαναν ένα βήμα προς την ενίσχυση της μακροζωίας του ανθρώπου μετά από επιτυχημένες δοκιμές ενός εμβολίου κατά των κυττάρων που εμπλέκονται στη διαδικασία της γήρανσης. Το πρωτοποριακό αυτό βήμα αφορούσε την ανάπτυξη ενός εμβολίου για την απομάκρυνση μιας ομάδας κυττάρων που αποκαλούνται «ζόμπι», τα οποία συσσωρεύονται με την ηλικία και καταστρέφουν τα γειτονικά τους κύτταρα, προκαλώντας ασθένειες που σχετίζονται με την ηλικία όπως η αρτηριακή σκλήρυνση.
Λίγους μήνες νωρίτερα, μια άλλη διεθνής ομάδα ερευνητών είχε εντοπίσει μια νέα μέθοδο για την εκκαθάριση των γερασμένων κυττάρων, την οποία και δημοσίευσε στο επιστημονικό περιοδικό Scientific Reports. Συγκεκριμένα, επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο του Leicester συνεργάστηκαν με ερευνητές από το Universitat Oberta de Catalunya στην Ισπανία, το Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο Cross River στη Νιγηρία, το Πανεπιστήμιο Umm Al-Qura στη Σαουδική Αραβία και τη φαρμακευτική εταιρεία Abzena για να αναπτύξουν στοχευμένη εκκαθάριση των γερασμένων κυττάρων χρησιμοποιώντας μια πρωτοποριακή θεραπεία με αντισώματα. Ωστόσο, φαίνεται πως είμαστε ακόμα αρκετά μακριά από την ανακάλυψη του μυστικού της αιώνιας νεότητας.
Ουδέν κρυπτόν από το DNA
Το 1994, ο Αμερικανός δολοφόνος Stephen Mobley καταδικάστηκε σε θάνατο, αλλά οι δικηγόροι του ζήτησαν επιείκεια με το επιχείρημα ότι προερχόταν από εγκληματική οικογένεια και προφανώς είχε κληρονομήσει μια γενετική προδιάθεση για βία. Πριν λίγα χρόνια οι επιστήμονες έδειξαν ότι τα αγόρια που κακοποιούνται σωματικά είναι πιο πιθανό να γίνουν αντικοινωνικοί και βίαιοι άνδρες όταν μεγαλώσουν, εάν έχουν επίσης κληρονομήσει μια συγκεκριμένη εκδοχή ενός γονιδίου στο χρωμόσωμα Χ. Το DNA όχι μόνο έχει ανοίξει ξανά την παλιά συζήτηση για την επίδρασης της φύσης εναντίον της ανατροφής, ουσιαστικά έχει εξαλείψει την ιδέα ότι όλοι γεννιόμαστε ως ‘λευκοί πίνακες’.
Στο παρελθόν, οι υποθέσεις εν ψυχρώ δολοφονιών θα μπορούσαν να παραμείνουν ανεξιχνίαστες για δεκαετίες λόγω έλλειψης αποδεικτικών στοιχείων. Ωστόσο, οι σύγχρονες εξελίξεις στην τεχνολογία DNA βοηθούν την αστυνομία να επιλύει τις πιο μακροχρόνιες υποθέσεις δολοφονιών και να ανατρέπει λανθασμένες καταδίκες.
Για παράδειγμα, στη Γερμανία το 2023 ένας άνδρας συνελήφθη ως ύποπτος σε υπόθεση δολοφονίας εν ψυχρώ το 1988, αφού η αστυνομία χρησιμοποίησε ανάλυση DNA για να αντιστοιχίσει το προφίλ του υπόπτου με στοιχεία από τον τόπο του εγκλήματος. Αντίστοιχα, το 2017, το τεστ DNA αθώωσε τον 71χρονο Κρεγκ Κόλεϊ για διπλό φόνο για τον οποίο καταδικάστηκε άδικα το 1978. Ο Τζόζεφ Τζέιμς Ντε Άντζελο συνελήφθη και κατηγορήθηκε για 13 φόνους το 2018- οι περισσότεροι ανεξιχνίαστοι-που χρονολογούνταν από το 1974.
Για να τον βρουν, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν δημόσιες βάσεις γενετικών δεδομένων και δεδομένα που ελήφθησαν από συγγενείς των θυμάτων και τον βρήκαν συνδυάζοντας το DNA του από πεταμένα προσωπικά του αντικείμενα, όπως ξυράφια και χαρτοπετσέτες. Το γενετικό του υλικό τον σύνδεσε τελικά με 13 φόνους, 51 σεξουαλικές επιθέσεις και 120 διαρρήξεις.
Βιοηθικά διλλήματα
Η ανακάλυψη της φύσης της κληρονομικότητας έφερε στην κοινωνία και ένα εντελώς νέο σύνολο βιοηθικών διλημμάτων. Για παράδειγμα, πρέπει οι γενετιστές να πουν στους νέους ότι έχουν κληρονομήσει το γονίδιο της νόσου του Χάντινγκτον, το οποίο θα τους χτυπήσει στη μέση ηλικία με μια θανατηφόρα και εξουθενωτική νευροεκφυλιστική διαταραχή που δεν έχει θεραπεία; Έχουν οι ασφαλιστικές εταιρείες δικαίωμα πρόσβασης σε τέτοιες πληροφορίες; Πρέπει οι γονείς να μπορούν να επιλέξουν το φύλο των μωρών τους με βάση ένα τεστ DNA; Γιατί οι οικογένειες δεν μπορούν να αλλάξουν τα γονίδια των ωαρίων ή του σπέρματος για να απαλλάξουν τα παιδιά τους από γενετικές διαταραχές; Εάν αυτό είναι αποδεκτό, γιατί οι γονείς δεν μπορούν να ‘κατασκευάσουν’ γενετικά τα παιδιά τους για να βελτιώσουν χαρακτηριστικά όπως η εξυπνάδα, το ύψος ή η σεξουαλικότητα; Αυτές είναι συζητήσεις που απασχολούν συχνά την κοινωνία
Δικαίωση του Δαρβίνου
Η γνώση της δομής του DNA και του τρόπου με τον οποίο κωδικοποιεί τις γενετικές πληροφορίες απέδειξε ότι η ζωή στη Γη έχει κοινή προέλευση. Όλα τα ζώα και τα φυτά μοιράζονται τον ίδιο κώδικα DNA. Στην πραγματικότητα, απέδειξε ότι ο Κάρολος Δαρβίνος είχε δίκιο όταν πρότεινε ότι τα είδη κατάγονται από έναν κοινό πρόγονο. Ακόμα κι αν υπάρχει εξωγήινη ζωή, είναι πολύ απίθανο να χρησιμοποιηθεί ακριβώς το ίδιο είδος DNA, το οποίο είναι, κατά πάσα πιθανότητα, μοναδικό στη Γη.
Κλείνοντας αξίζει να αναφερθεί ότι και ο κινηματογράφος ΄το «γλέντησε» με το DNA (και έβγαλε πολλά χρήματα) αρκεί να θυμηθούμε το Jurassic Park που επανάφερε τους δεινόσαυρους στη ζωή με την ανάκτηση του διατηρημένου DNA τους από απολιθωμένα κουνούπια- ένα εξαιρετικά απίθανο σενάριο ή τη δυστοπική ταινία Gattaca βασισμένη στον γενετικό ντετερμινισμό, όπου οι άνθρωποι διακρίνονται σε “Valids” και “In-Valids”, υποδηλώνοντας εκείνους που έχουν συλληφθεί μέσω γενετικής μηχανικής και εκείνους που γεννήθηκαν χωρίς. Η ταινία κυκλοφόρησε το 1997 πριν την ανακοίνωση της πρώτης λειτουργικής ακολουθίας του ανθρώπινου γονιδιώματος.